Spookfluitvissen: Er bestaan 6 soorten spookfluitvissen ...

Een jonge harlekijn spookfluitvis neemt stilaan zijn nieuwe kleur aan

Wist je dat ...

+ Anemoonvissen
+ Hengelaarsvissen
+ Koraalduivels
+ Mandarijnvissen
+ Murenen
+ Rhinopias
+ Spookfluitvissen
+ Zeekoeien
+ Zeepaardjes

 

 

Een aparte en wel heel kleine familie in het vissenrijk is de familie van de spookfluitvissen of Solenostomidae. Hun naam hebben ze waarschijnlijk gekregen doordat ze plotseling op een bepaalde plaats worden gevonden of opgemerkt. Hier zullen ze dan pas enkele dagen of weken verblijven vooraleer ze als een spook weer misterieus verdwijnen.

Spookfluitvissen kennen slechts één enkel geslacht (Solenostomus) en dit met amper zes erkende soorten. Sommige exemplaren hebben in het Engels reeds een andere benaming, terwijl ze eigenlijk nog niet officieel beschreven of goedgekeurd zijn.

Ze worden het meest waargenomen in de Oost Indo-Pacifische regio, maar ook in de Rode zee (Egypte) worden er exemplaren gevonden! Doorgaans leven ze in ondiepe wateren - tussen 5 en 30 meter diepte - en in de buurt van haar- of vedersterren. In de stroming bewegen ze daarbij nog eens perfect mee met de bewegende veren van hun gastheer waarmee ze dus zo goed als onzichtbaar worden.

Het leven van de spookfluitvis begint eigenlijk als een op drift geslagen larve in de stromingen van de oceanen. Kort na de geboorte gaat het jonge, transparante spookfluitvisje op zoek naar een gastheer en zal het zowel van kleur als van vorm veranderen. Wanneer zijn camouflage het maximum peil bereikt heeft gaat het zich voortplanten. Eens bevrucht zal het vrouwtje tot wel 350 eitjes dragen en dit gedurende de volledige zwangerschap. Net voor de bevalling zal het vrouwtje zich verplaatsen om dan de jonge spookfluitvisjes in een gunstige omgeving vrij te laten.

 

De twee bekendste soorten zijn de Harlekijn Spookfluitvis en de Robuuste Spookfluitvis. De kleur van de Harlekijn Spookfluitvis varieert van bruin, donker-rood, geel, zwart tot zelfs transparant. Het ganse lichaam en zelfs het hoofd staan dan ook nog eens vol vlekken van een andere kleur. De kleurvariatie van de Robuuste spookfluitvis is echter veel beperkter. De meeste exemplaren zijn groen doordat zij zich meestal schuil houden tussen zeegras ipv haar- of vedersterren. Doch zijn er heel opvallende kleurvarianten te vinden!

Spookfluitvissen bereiken een maximale lengte van 15 cm. De meeste zijn zelfs niet groter dan je pink of wijsvinger. Zij beschikken over een zijdelings samengedrukt lichaam, wat echter typisch is voor alle syngnathoid vissen. Ze hangen bijna altijd ondersteboven. Hun hoofd dat gekenmerkt wordt door een vrij lange snuit is meestal naar beneden gericht en neemt bijna 1/3 in van hun totale lichaamslengte in. Het hoofd is dan ook zeer essentieel voor hun voedingsgewoonte. Door hun lange snuit zuigen ze kleine crustaceeën (schaaldiertjes, kreeftjes) van op de bodem naar binnen. Dit is meteen ook de reden waarom ze dus steeds ondersteboven hangen.

In vele opzichten zijn spookfluitvissen nauw verwant aan de zeenaalden en de zeepaardjes. De spookfluitvis beschikt echter over twee rugvinnen en hebben grote buikvinnen terwijl de zeenaalden en de zeepaardjes slechts één rugvin en geen buikvin hebben. De vinnen van de spookfluitvis bestaan uit stervormige platen. In tegenstelling tot de zeenaalden en zeepaardjes - waarbij het mannetje de eitjes uitbroedt - vormen deze buikvinplaten van de vrouwelijke spookfluitvis de broedbuidel.

Spookfluitvissen kan je op hun best fotograferen wanneer ze niet worden aangeraakt of verplaatst. Zoals met alle andere schepseltjes laat ik het diertje eerst wennen aan mijzelf en mijn aanwezigheid. Na een tijdje zal je merken dat je het spookfluitvisje heel dicht kan benaderen en de foto maken die je voor ogen had.


Soorten spookfluitvissen :

Nog niet officieel beschreven :

Officiële lijst soorten spookfluitvissen :