Welke is voor jou dé ultieme reis? Een reis die je als duiker absoluut minstens éénmaal moet beleefd hebben? Een droombestemming en een plaats
waarvan je hart sneller gaat slaan en op de eerste plaats staat op jouw bucketlist?’
Zonder enige twijfel en zonder nadenken valt het woordje Galapagos uit mijn mond.
Staatkundig behoren de Galapagoseilanden tot de Republiek Ecuador,
een land gelegen in het noordwesten van Zuid-Amerika. Net als Quito, de hoofdstad van Ecuador, staan ook de Galapagoseilanden en de zee eromheen
op de werelderfgoedlijst van UNESCO. Geen wonder dus dat deze eilanden behoren tot de beste duiklocaties ter wereld.
Redenen genoeg om één van mijn dromen na te jagen en af te zakken naar de legendarische eilanden Wolf en Darwin.
Witte wolkjes versieren de helderblauwe hemel. De wind veroorzaakt amper wat lichte golven.
Mijn duikhorloge duidt bijna 27°C aan en iets verderop ligt de Galapagos Aggressor III op ons te wachten.
Maar we zijn twee dagen na volle maan. Zal ook hier de stroming nu op zijn sterkst staan?
Aan enkele onrustige mededuikers vertel ik dat vaak door de sterke watercirculatie (stroming met ander woorden) de zichtbaarheid opmerkelijk beter is.
En … ’No current, no fish’ zeg ik altijd.
De duiken rond de Galapagoseilanden zijn sowieso gekenmerkt door sterke stromingen en relatief koud water.
Ons 7mm duikpak zal dus zeker geen overbodige luxe zijn de komende dagen. En dat bewijst ons duikpak meteen bij de checkdive.
Brrrr, wat voelt het water koud aan! Doch bedraagt de watertemperatuur 21°C. De zichtbaarheid onder water is enorm beperkt maar sommigen onder ons
zien al meteen hun eerste zeeleeuw. Wijzelf komen niet verder dan enkele middelgrote rifvissen die aan het jagen zijn.
Eens terug aan boord varen we meteen verder naar de noordzijde van Santa Cruz Island. Een eerste rustige nacht aan boord zit er voorlopig niet in.
Morgen staan er twee duiken gepland, eentje bij Punta Carrion en eentje bij Punta Martinez. In tegenstelling tot de zeer milde stroming bij onze checkdive
moeten we ons vandaag (duikdag 2) vastklampen aan de rotsen om te kunnen genieten van het rijke onderwaterleven.
De hoeveelheid plankton is toegenomen en dit trekt reeds enkele grote mantaroggen aan. Deze soort duivelsroggen trekken gracieus door het water
maar blijven echter op afstand. Enkele zeeschildpadden daarentegen brengen ons een bezoekje. Ondanks de stroming, blijven mijn flitsers
gepositioneerd staan op de plaats die ik wil en kan ik enkele mooie opnamen maken. Twee prachtige duiken om te starten en die ons, qua stroming,
tevens meteen voorbereiden voor de komende dagen.
We moeten verder! Op onze planning voor deze week staan drie duikdagen bij Wolf en Darwin, de meest noordelijke eilanden en de trekpleisters
van de Galapagos Archipel. Bij Wolf en Darwin komen alleen de liveaboards. Deze piepkleine eilanden zijn niet bewoond en niet toegankelijk voor de mens.
‘Rust maar goed uit! Morgen worden het enkele pittige duiken!’, verteld onze gids. Verder belooft hij ons voor morgen spektakel en vuurwerk.
En euh? Mijn stille, zalige nachtrust? … Het wordt alweer een nachtje varen. Een inslapertje brengt mij tot rust en een paar minuten later
val ik in een diepe slaap. Iets later dan voorzien komen we de volgende ochtend aan bij Wolf Island. Op de Galapagos Aggressor III is het één en al luxe.
’s Morgens heb je als ontbijt de keuze tussen enkele à la minute klaargemaakte gerechtjes.
Van pannenkoeken, wafels, op verschillende wijze gebakken eitjes, enz. … tot een super gezond ontbijt met vers fruit.
Deze ochtend nam ik echter twee homemade disches en dus ben ik nu klaar om deze wateren te trotseren. Tenminste, dat hoop ik toch.
WOLF ISLAND
Komen ze niet dichter?
Eerste schooltje hamerhaaien
Oog in oog met eerste hamerhaai
Meteen bij het te water gaan van onze allereerste duik bij Wolf Island voelen we allemaal de zeer sterke stroming.
We razen het rif voorbij maar trekken, zoals afgesproken in de briefing, onmiddellijk de diepte in. Vastpakken aan het eerste rotsblok is de boodschap.
Zo gezegd, zo gedaan! Probleem opgelost! Nou ja, ik denk dat het ons tot wel acht keer toe niet gelukt is om samen met de groep op één plaats te ankeren.
Dankzij de reglementeringen verdelen de liveaboards de dagen hier goed en waren er geen andere groepen duikers aanwezig.
Maar dit belooft! Nu mijn fototoestel klaarmaken.
Een paar seconden later zie ik al meteen de eerste hamerhaaien opduiken. Voor het allereerst in mijn nog prille duikjaren,
kan ik recht in de ogen kijken van deze gigantische dieren. Hun kop zwaait van links naar rechts. De geschulpte hamerhaaien (Sphyrna lewini)
die hier voorkomen hebben een voorkeur voor dit koud en stromend water. En zo heeft alles een reden.
‘Komen ze niet dichter?’ gebaar ik naar onze gids Nelson.